Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ (1945-2013)


ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ (1945-2013)








 

«Έφυγε» ο Λευτέρης Βογιατζής


Φτωχότερο είναι το ελληνικό θέατρο και η τέχνη γενικότερα, μετά το θάνατο του θεατρικού σκηνοθέτη και ηθοποιού, ο οποίος έπασχε από καρκίνο τα τελευταία χρόνια.

Από τη Χριστίνα Λιάπη

Δραστήριος και αφοσιωμένος στην τέχνη του, γνωστός για την πειθαρχία και τις κοπιαστικές πρόβες που αφιέρωνε στην κάθε παράσταση, ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν μια θρυλική φιγούρα για το ελληνικό θέατρο, τους εργαζόμενους σε αυτό και το κοινό που υποστήριζε τις δουλειές του. Οι παραστάσεις του, εκλεκτικές και δουλεμένες στην εντέλεια, θεωρούνταν γεγονός για τους θεατρόφιλους, δουλειές που δεν νοούνταν να χάσεις - αυτό βέβαια δεν ήταν πάντα εύκολο, αφού τα εισιτήρια για αυτές εξαφανίζονταν αμέσως. Αν και ήταν ο πρώτος που απέρριπτε τον όρο «μέθοδος Βογιατζή», η ξεχωριστή προσέγγιση και αποδόμηση του έργου στις πρόβες ήταν σίγουρα μοναδική, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της νοοτροπίας του για την τέχνη και τη δημιουργία.
Ο Λευτέρης Βογιατζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Ντροπαλό και συνεσταλμένο παιδί, όπως παραδεχόταν και ο ίδιος, σπούδασε αγγλική φιλολογία στην Αθήνα και άργησε να κάνει όνειρα καλλιτεχνικά. Αφού παρακολούθησε για δύο χρόνια το Ράινχαρτ Σεμινάρ στη Βιέννη, φοίτησε στη δραματική σχολή Κ. Μιχαηλίδη.
Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973, στο ρόλο της Γιαγιάς, στον «Κυριακάτικο Περίπατο», σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη, ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε και με την Έλλη Λαμπέτη στα «Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού» και ακολούθησαν η συνεργασία με το Ελεύθερο Θέατρο με διάφορους νέους ηθοποιούς, το οποίο φιλοδοξούσε να ανανεώσει κατά κάποιον τρόπο το είδος της επιθεώρησης.
Η ιστορία των χρόνων μου - Λευτέρης Βογιατζής 1982
Το 1981 ιδρύει την εταιρεία θεάτρου «Η Σκηνή», σε συνεργασία με έξι ηθοποιούς, ενώ το 1988 ακολουθεί η ίδρυση της «Νέας Σκηνής», η οποία παρουσίασε κλασικά, σύγχρονα και νεοελληνικά έργα. Εκεί δουλεύει για πρώτη φορά ως σκηνοθέτης – από εκείνη τη στιγμή η πρωταρχική ιδιότητά του ως ηθοποιού δίνει τη θέση της σε αυτή του σκηνοθέτη.
Από το 1982 ώς το 1987 που λειτούργησε η «Σκηνή», ο Λ.Β. σκηνοθέτησε και έπαιξε στα έργα: «Η Σπασμένη Στάμνα», του Χ. Φον Κλάιστ, «Οι Αγροίκοι», του Κάρλο Γκολντόνι, «Συμφορά από το Πολύ Μυαλό» του Α. Γκριμπογιέντοφ, «Σε Φιλώ στη Μούρη..», για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας Κάρολου Κουν για την περίοδο 1986-87, ενώ έπαιξε και πολλούς ρόλους κλασικού κυρίως ρεπερτορίου σε έργα συγγραφέων όπως ο Αριστοφάνης, ο Ευρυπίδης και ο Μολιέρος (με προεξάρχουσα την παράσταση του «Μισανθρώπου»).
Παράλληλα εγκαινιάζει το Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος το 1989, με τους μαθητές του οποίου ανεβάζει την αναγεννησιακή κρητική κωμωδία «Κατσούρμπος», ενώ τρία χρόνια αργότερα σκηνοθετεί την πρώτη του παράσταση αρχαίου δράματος με την παράσταση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή.
Από τη Σάρα Κέιν στη Λούλα Αναγνωστάκη
Σταθμοί στην καριέρα του ήταν έργα όπως ο «Θείος Βάνιας» του Άντον Τσέχωφ (1989), το «Με δύναμη από την Κηφισιά» (1995), η «Ελένη» του Ευρυπίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά (1996), καθώς και η ιδιαίτερα επιτυχημένη παράσταση «Καθαροί πια» της Σάρα Κέιν το 2001 - η πρώτη φορά που έργο της συγγραφέως παρουσιάστηκε στην Ελλάδα. Το 2006 έκλεισε το Φεστιβάλ Επιδαύρου με τη νέα του παράσταση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, ενώ το καλοκαίρι του 2007 η παράσταση άνοιξε, αυτή τη φορά, το ίδιο Φεστιβάλ. Η τελευταία του παράσταση ήταν ο «Αμφιτρύωνας» του Μολιέρου το καλοκαίρι του 2012.
«Τα Οπωροφόρα της Αθήνας»
Στον κινηματογράφο είχε εμφανιστεί σε αρκετές ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών όπως η «Ανατολική Περιφέρεια» του Βασίλη Βαφέα, το «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη και η «Περιπλάνηση» του Χριστόφορου Χριστοφή. Ιδιαίτερα στενή ήταν η σχέση του με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, αφού είχε εμφανιστεί ως ηθοποιός στις ταινίες του τελευταίου: «Μελόδραμα?», «Βαριετέ», «Ονειρεύομαι τους Φίλους Μου», «Beautiful People», «Αθήνα - Κωνσταντινούπολη» και, η πιο πρόσφατη από όλες, «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας». Η τελευταία παρουσία του στο σινεμά ήταν στο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σκεύα, «Γυμνά Χέρια», για το Δημήτρη Μητρόπουλο (στην ταινία ο Λευτέρης Βογιατζής ερμήνευσε επιστολές τού μεγάλου μουσικού, δημιουργώντας έτσι μια εικόνα για την προσωπικότητά του), ενώ θα τον δούμε και στην επερχόμενη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Λιμουζίνα».
«Γυμνά Χέρια»
(πηγη:ΣΙΝΕΜΑ)

Δεν υπάρχουν σχόλια: